Emmanuel - God met ons

Mijn lievelingslied (van dit moment) begint met het volgende stukje tekst:

There is a God, so big, no one can fathom

How He holds this world, and this universe together

And though He has all power… He was born to us, this little baby,

so He could be called God with us … Emmanuel …

Over kerst valt zoveel te zeggen. We kunnen het hebben over het feit dat Jezus naar alle waarschijnlijkheid helemaal niet in de winter is geboren (dan hadden die herders namelijk niet in het veld gelegen, maar ergens binnen). We kunnen discussiëren over de kerstboom, die er niets mee te maken heeft (heidens gebruik). Of over de grote hoeveelheden eten en kadootjes waardoor we vergeten waar het eigenlijk om gaat… Is het wel zo gegaan, is Jezus in een stal geboren ? Waren er engelen ? Was Maria wel echt maagd ? Veel discussie is mogelijk, veel vragen blijven onbeantwoord…

Maar voor mij wordt er met kerst steeds opnieuw wel ìets beantwoord. Hierover is, wat mij betreft, geen discussie mogelijk. Er is een God, te groot om te begrijpen en met kerst vieren we dat Hij onder ons geboren werd, zodat we echt kunnen zeggen: deze God is mèt ons.

God met ons… Hoe bizar is dat idee …

Voor gelovigen toen was God eigenlijk ver weg. In de hemel ergens. Of op een berg. Of alleen in een tempel. God is heilig en dat  woord betekent eigenlijk: zo totaal anders dan wij – onbegrijpelijk, onbereikbaar…

Net als voor ons nu, was het best makkelijk om God gewoon helemaal te vergeten – Hij is ver weg en zo anders... Weliswaar was religie veel meer een onderdeel van het dagelijks leven dan nu, maar echt in relatie staan met God, was voor veel joden ook helemaal niet vanzelfsprekend (veel van Oude Testament gaat over het feit dat de joden steeds hun relatie met God vergeten). God met ons… ja… zal wel zo zijn, maar we zien er niets van toch ?

Door de geboorte, maar vooral het leven van Jezus, hebben we mogen ervaren dat God wel degelijk mèt ons kan zijn. Onder ons. Hij heeft hier op aarde rondgelopen. Hij heeft ervaren wat wij ervaren. Hij heeft honger gehad en kou gevoeld, Hij heeft feestgevierd en verdriet gehad. Hij kent pijn, teleurstelling, vernedering. Hij kent vriendschap, liefde en trouw. Niets menselijks is Hem vreemd. Ik durf zelfs te zeggen dat Gods menswording Hem voor eens en voor altijd veranderd heeft… !

Wij waren geschapen naar Zijn beeld, dus ik weet zeker dat al onze menselijke gevoelens en emoties ook door God gekend werden voor die tijd. Anders hadden wij ze niet gehad. En toch… toch denk ik, dat doordat Hij al die gevoelens, in Jezus, als mèns heeft ervaren, Hij ‘veranderd’ is.

God was allang  “God met ons” – dat probeerde Hij gedurende Zijn weg met het joodse volk keer op keer duidelijk te maken. De mensen keerden zich af, God niet. Wij kregen het maar niet onder de knie om te begrijpen dat God altijd met ons was, wij raakten steeds  de verbinding met God kwijt, omdat Hij zo ver en zo anders was.

Door Jezus weten we dat God, op een bepaalde manier, helemaal niet zo anders is. Hij kent en begrijpt alles wat wij meemaken. En doordat wij nu Jezus mogen kennen, kunnen we ook ervaren dat Hij niet zo ver weg is (Pinksteren zal dat verder benadrukken...)

Het verhaal gaat, dat Jezus zo’n 2000 jaar geleden geboren werd in een stal.

Kerst vertelt dat Hij elke dag opnieuw geboren kan worden in je hart. Dat is pas echt :

God met ons: Emmanuel.

God – Sinterklaas voor volwassenen ?

En daar zit je dan op 5 december … Als moeder van twee jonge dochters staat mijn hoofd helemaal in het teken van Sinterklaas, maar ja… dan moet er toch ook nog een blog uit over mijn weg met God. Mijmerend in de auto (op weg naar de laatste snelle inkopen) bedacht ik dat wij God ook heel vaak als een soort sinterklaas benaderen, zelfs al weten we heus wel beter.

Als ik bid, begin ik altijd met een dankzegging, maar daarna gaat het toch zeer regelmatig over ‘wilt u hiervoor zorgen, wilt u dit/die zegenen, wilt u rust/kracht/inzicht geven, wilt u hiermee helpen..’ enzovoorts. Ik vraag niet meer om speelgoed, maar ik vraag wel van alles – maak ik God dan niet tot een soort sinterklaas voor volwassenen ?

Ja, we vragen een hoop aan God, maar ik denk dat dàt op zich ook gewoon kan en mag. God wil immers onze Vader zijn, een relatie met ons hebben. Hij wil ons helpen en geven wat we nodig hebben. Dat vertelt Jezus ons ook steeds in de Bijbel. De crux zit wellicht in het ‘wat we nodig hebben’. We kunnen bij God wel een soort verlanglijstje indienen, maar daar waar de Sint toch (binnen de grenzen van wat mogelijk is) geneigd is aan de verlangens zoveel mogelijk tegemoet te komen, ligt dat bij God toch anders… We krijgen niet alles wat we willen ‘hebben’ en we weten lang niet altijd waarom niet. Weten wij zelf wel wat we het meest nodig hebben ? Ik kan wel denken dat ik heel erg hard een baan nodig heb, maar vanuit God’s perspectief is het misschien wel nodig dat ik op Hem leer vertrouwen ook zonder baan. Om maar eens een voorbeeld te noemen…

En wij leren onze kinderen om ook dankbaar te zijn voor wat we niet gevraagd hebben, maar zo ontvangen wij de ‘gaven’ van God lang niet altijd… Daar kunnen we zelf dan ook weer wat van leren !

De ‘vervulling’ van de wensenlijst ligt duidelijk anders, maar dat wil niet zeggen dat Hij het vervelend vindt om van ons te horen of dat we niet zouden mogen vragen. Sterker nog, ook al weet God wat we nodig hebben, is het toch goed (misschien vooral voor onszelf) om te vragen. 

Ik dacht aan het Onze Vader… Ik hoorde pas een preek van onze dominee die zoiets zei als: ‘in de bijbel staat niet dat Jezus ons leerde wàt we moesten bidden, maar hòe we moeten bidden’ toen Hij het Onze Vader voorbad. Het gaat dus  niet om letterlijk de woorden maar om de inhoud/vorm. Als ik dat langsloop wordt het dit:

De aanhef:                                       Onze Vader die in de hemelen zijt

Eerbetoon:                                       Uw naam worde geheiligd, uw koninkrijk kome

Overgave:                                        Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alsook op de aarde

Vraag om wat fysiek nodig is:       Geef ons heden ons dagelijks brood

Vraag om vergeving:                      en vergeef ons onze schulden

maar dat gaat niet zomaar:            gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren

Vraag om bescherming:                 en leid ons niet in verzoeking

Vraag om verlossing:                      maar verlos ons van de boze

Eerbetoon, lofprijs:                          wat van u is het koninkrijk en de kracht en de

                                                           heerlijkheid, in eeuwigheid,

Bevestiging:                                      Amen

Als we het dus hebben over ‘vragen’,  dan zijn vragen over fysiek noodzaak, vergeving, bescherming en verlossing niet alleen ‘toegestaan’ bij God, sterker nog: God zelf (Jezus) heeft gezegd dat dat is waar we zeker voor mogen of zelfs mòeten bidden. Moeten ? Nou ja, ‘moeten’ heeft Jezus niet gezegd, maar dit is wel wat Hij ons meegeeft als het gaat om bidden. En ik vind dat ook niet zo raar. Door te bidden met deze ‘onderdelen’ blijven we ons bewust van degene aan wie wij èn alles in ons leven toebehoort. 

Wat mij dan ook opvalt is dat het niet eens zo eerbiedig gaat, zo van ‘wilt u alstublieft ons brood geven’ en ‘wilt u ons alstublieft verlossen’, maar gewoon ‘hup’ … doe dat maar. Jezus zegt er ook bij dat het toch vanzelfsprekend is dat een Vader op deze wijze voor zijn kinderen wil zorgen. Het gaat erom dat wij ons bewust blijven van die relatie.

God is niet Sinterklaas. God is Onze Vader. Een Vader die wel degelijk dingen mogen vragen, onze verlangens mogen voorleggen. Door dat te doen, blijven we in de relatie met Hem, blijven we ons bewust van wie ons leven draagt en van wie wij afhankelijk zijn. En gelukkig niet alleen op 5 december.