Als mensen die geloven in God en in de boodschap van Zijn
woord, hebben we goud in handen, echt goud. Maar of we ons dat wel beseffen… … …
Aanstaande zondag mag ik voorgaan in een dienst met het
thema “Wat is je schat ?”. We gaan het hebben over wat van waarde is voor jou
in je geloof. Waarom geloof je eigenlijk ? Wat heeft het voor meerwaarde in je
leven ? Wat vind jij in je geloof, wat een ongelovige mist ? Stel je jezelf die
vragen eigenlijk wel eens ?
We hebben goud in handen…
Vaak voelen we het helemaal niet meer zo. De afgelopen
decennia hebben ons veelal geleerd terughoudend te zijn over ons geloof. Er
niet te veel over te praten. Zeker niet met mensen die (voor zover jij weet)
niet gelovig zijn. We leven in een min of meer ‘anti-christelijke’ tijd. Als je
zegt dat je gelooft, dan zijn er heel wat mensen die je bevreemd aankijken. In
het gunstigste geval hadden ze het gewoon niet van je verwacht. Maar in minder
gunstige of minder prettige gevallen vinden ze je ‘stom’; belachelijk dat je
nog in zo’n ouderwets achterhaald denkbeeld gelooft… wonderen, opstanding, pff……
Of je wordt aangevallen over het feit dat de kerk nog al erge dingen heeft
gedaan, of over de hypocrisie van menig christen die ze kennen. Misschien moet
je opeens de advocaat van God worden en Hem verdedigen in de zaak over het
kwaad en ziekte in de wereld… Niet zo gek dat we vaak onze mond houden…
Maar voor die eerste christenen was het niet anders hoor.
Zij werden atheïsten genoemd, omdat ze niet in God maar in een “mens” geloofden
(God kon echt geen mens zijn, dus Jezus was heus God niet). Zij werden bespot,
beschimpt en vervolgd, veel erger dan dat dat nu met ons zou gebeuren als we
onze mond open zouden doen. Het bijzondere is dat hen dat niet tegenhield om hun mond open te doen. Zij beseften de waarde
van de schat die zij in handen hadden en niets hield hen tegen om die schat
openbaar te maken en te delen met wie het maar wilde.
De eerste christenen bleven leven vanuit de waarde van
die schat. Eén van de allerbelangrijkste redenen waarom steeds meer mensen zich
aangetrokken voelden tot het christendom was de goedheid, de naastenliefde die
de christenen betoonden. Daar waar de Grieken voor de Grieken zorgden en de
Romeinen voor de Romeinen en de Joden voor de Joden, zorgden de christenen
gewoon voor wie het nodig had. Dat was anders en bijzonder en trok aandacht.
Zo denken wij nu ook vaak. We leven vanuit ons geloof en
proberen daarom steeds het goede te doen, mensen te helpen. En dat is goed !
Laten we dat vooral blijven doen. Laten we aandacht trekken door te helpen wie
het nodig heeft. Onverwacht. Meer dan anderen dat doen. Anders dan anderen dat
doen.
Maar ook toen gold, dat als mensen hulp zochten òf kwamen
helpen, ze wel wat over het geloof te horen kregen. Ze wilden weten waarom ze
hulp kregen. Of ze wilden weten waarom deze mensen zoveel liefde aan anderen
lieten zien. Dan hadden die eerste christenen wel hun antwoord klaar. Vol
overtuiging.
We kunnen het gaan hebben over hun antwoord, maar veel
liever heb ik het over jouw antwoord. Waarom doe jij wat je doet ? Wat is die
schat , die maakt dat jij nog steeds in de kerk komt; dat jij verbonden wilt
blijven met een geloofsgemeenschap ? Wat
is voor jou de waarde van je geloof ? Heb jij je antwoord klaar als iemand het
wil horen ?
Wil je er zondag met ons over nadenken ? Je bent welkom
in De Bron, Troubadourweg 2 in Alphen aan den Rijn.