Leven in dankbaarheid

Leven vanuit dankbaarheid. Als je je bezighoudt met enige vorm(en) van spiritualiteit, zij het binnen of buiten de kerk, dan speelt dankbaarheid daar meestal wel een rol in. Al meer dan 15 jaar geleden werd ik gebombardeerd met het onderwerp in shows van Oprah, die ik toen dagelijks volgde. “Simple Abundance” was één van de boeken die toen gepromoot werden; als je leefde vanuit dankbaarheid dan kwam er vanzelf meer om dankbaar voor te zijn. Klonk wel goed toch ?

Ik ging er meteen mee aan de slag. Op advies van Oprah startte ik een dankbaarheids- dagboek; elke avond voor het slapen gaan moesten daar een x-aantal dingen ingeschreven worden, waar ik dankbaar voor was geweest die dag. Wat waren de mooie dingen geweest, wat was er goed geweest ? Het mocht van alles zijn. De glimlach van een vreemde, een onverwacht mooi bloemetje in het gras, een telefoontje op precies het juiste moment, een goed boek, een mooi gesprek… wat dan ook. Met een minimum van 5 per dag.

Verrassend genoeg was het zelfs op minder leuke dagen niet eens zo moeilijk. Er bleek bijna altijd wel genoeg om dankbaar voor te zijn. En in het ergste geval, aan het einde van een echte rotdag, kon ik altijd nog dankbaar zijn voor meer ‘algemene’ zaken, zoals het gezond zijn, genoeg te eten hebben, lieve vrienden hebben of iets van dien aard.

Ik weet niet meer of het boek beloofde dat er dan meer goede dingen in je leven zouden komen (ik geloof van wel), maar wat er in ieder geval gebeurde was dat ik steeds vaker al tijdens de dag na ging denken over hoe bijzonder iets was, over hoe dankbaar ik voor een klein ding kon zijn. Zo werd het leven zeker leuker en aangenamer, ook op de minder leuke dagen.

Hoewel Oprah een spiritueel mens is en in God gelooft, werd er in de shows op dat moment nooit gesproken over de ‘afzender’. Als je ergens dankbaar voor moet/mag zijn, dan moet die dankbaarheid toch aan iets of iemand gericht zijn?  Een vriendin van mij vertelde een tijdje geleden dat ze elke avond voor het slapen gaan met haar man een dankbaarheidslijstje langs ging. Ze vertelden elkaar de drie dingen van die dag waar ze het meest dankbaar over waren (kon met elkaar te maken hebben, maar kon ook het zonnetje zijn ofzo). Zij gelooft niet in God. Ik vroeg haar wie ze dan dankbaar was. Daar had ze eigenlijk nog nooit bij stil gestaan. Het gevoel wat ze samen met haar man opriep was een gevoel van dankbaarheid, maar dat dat gevoel logischerwijze eigenlijk een geadresseerde zou moeten hebben, was niet bij hen opgekomen.

Hoe zit dat bij jou ? Denk je wel eens na over de dingen waar je dankbaar voor zou kunnen zijn ? Leef je vanuit dankbaarheid ? Zou een dankbaarheidsdagboek jou goed doen ? En zo ja, wie wordt jouw geadresseerde ?

Net als veel dingen die goed voor me zijn, verwaterde het bijhouden van het dagboek toch ook weer. Na deze keer ben ik nog heeeeeeel wat keren opnieuw begonnen èn gestopt. Misschien is dit een goed moment om weer te beginnen.

Vandaag ben ik dankbaar voor:

-      - mijn twee prachtige dochters en mijn lieve man

-      - voor productieve werkuren en het plezier wat ik in mijn werk heb

-      - het vertrouwen wat in me werd uitgesproken om een belangrijke taak uit te voeren

-      - het bestaan van ‘hutenkäse’ en optimel chocomel

-      - de lieve juffen op de kinderopvang

-      - onze twee schattige nieuwe konijntjes

-      - de gelegenheid om mijn gezondheid te verbeteren (zonder in details te treden J)

         -  de inspiratie om weer te starten met een dankbaarheidsdagboek