Mijn lievelingslied (van dit moment) begint met het volgende
stukje tekst:
There is a God, so big, no one can fathom
How He holds this world, and this universe
together
And though He has all power… He was born to us,
this little baby,
so He
could be called God with us … Emmanuel …
Over kerst valt zoveel te zeggen. We kunnen het hebben
over het feit dat Jezus naar alle waarschijnlijkheid helemaal niet in de winter
is geboren (dan hadden die herders namelijk niet in het veld gelegen, maar ergens binnen). We kunnen discussiëren
over de kerstboom, die er niets mee te maken heeft (heidens gebruik). Of over
de grote hoeveelheden eten en kadootjes waardoor we vergeten waar het eigenlijk
om gaat… Is het wel zo gegaan, is Jezus in een stal geboren ? Waren er engelen
? Was Maria wel echt maagd ? Veel discussie is mogelijk, veel vragen blijven
onbeantwoord…
Maar voor mij wordt er met kerst steeds opnieuw wel ìets
beantwoord. Hierover is, wat mij betreft, geen discussie mogelijk. Er is een
God, te groot om te begrijpen en met kerst vieren we dat Hij onder ons geboren
werd, zodat we echt kunnen zeggen: deze God is mèt ons.
God met ons… Hoe bizar is dat idee …
Voor gelovigen toen was God eigenlijk ver weg. In de
hemel ergens. Of op een berg. Of alleen in een tempel. God is heilig en dat woord betekent eigenlijk: zo totaal anders dan
wij – onbegrijpelijk, onbereikbaar…
Net als voor ons nu, was het best makkelijk om God gewoon
helemaal te vergeten – Hij is ver weg en zo anders... Weliswaar was religie veel
meer een onderdeel van het dagelijks leven dan nu, maar echt in relatie staan
met God, was voor veel joden ook helemaal niet vanzelfsprekend (veel van Oude
Testament gaat over het feit dat de joden steeds hun relatie met God vergeten).
God met ons… ja… zal wel zo zijn, maar we zien er niets van toch ?
Door de geboorte, maar vooral het leven van Jezus, hebben
we mogen ervaren dat God wel degelijk mèt ons kan zijn. Onder ons. Hij heeft
hier op aarde rondgelopen. Hij heeft ervaren wat wij ervaren. Hij heeft honger
gehad en kou gevoeld, Hij heeft feestgevierd en verdriet gehad. Hij kent pijn,
teleurstelling, vernedering. Hij kent vriendschap, liefde en trouw. Niets
menselijks is Hem vreemd. Ik durf zelfs te zeggen dat Gods menswording Hem voor
eens en voor altijd veranderd heeft… !
Wij waren geschapen naar Zijn beeld, dus ik weet zeker
dat al onze menselijke gevoelens en emoties ook door God gekend werden voor die
tijd. Anders hadden wij ze niet gehad. En toch… toch denk ik, dat doordat Hij
al die gevoelens, in Jezus, als mèns heeft ervaren, Hij ‘veranderd’ is.
God was allang “God
met ons” – dat probeerde Hij gedurende Zijn weg met het joodse volk keer op
keer duidelijk te maken. De mensen keerden zich af, God niet. Wij kregen het
maar niet onder de knie om te begrijpen dat God altijd met ons was, wij raakten
steeds de verbinding met God kwijt,
omdat Hij zo ver en zo anders was.
Door Jezus weten we dat God, op een bepaalde manier,
helemaal niet zo anders is. Hij kent en begrijpt alles wat wij meemaken. En
doordat wij nu Jezus mogen kennen, kunnen we ook ervaren dat Hij niet zo ver
weg is (Pinksteren zal dat verder benadrukken...)
Het verhaal gaat, dat Jezus zo’n 2000 jaar geleden
geboren werd in een stal.
Kerst vertelt dat Hij elke dag opnieuw geboren kan worden
in je hart. Dat is pas echt :
God met ons: Emmanuel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten