Ik hou van God, maar waarom eigenlijk ?

Ik hou van God. Echt waar. Ik durf niet te beweren dat het altijd, op elk moment de diepgaande liefdesrelatie is die ik graag zou willen en vind dat het moet zijn, maar ik hou echt van God. Niet voor niets wil ik ontzettend graag over Hem leren, Hem beter leren kennen en voor Hem werken, voor Hem leven eigenlijk. Ik hou van God.

Maar toen werd me de vraag gesteld: waarom eigenlijk ? … en ik vind het antwoord moeilijk …

Ik kan de antwoorden van de kerk geven. “Omdat Hij van mij houdt. Omdat Hij Zijn leven voor mij gegeven heeft. Omdat Hij mij geschapen heeft en alles wat ik ben en heb aan Hem te danken is. Omdat Hij God is. Omdat ik zonder Hem niets ben niet, niet kan leven.” Enz. Maar is dat allemaal wel zo ? Ik bedoel niet ‘zijn die antwoorden waar’, maar zijn dat de redenen waarom ik van God houd ?

Omdat Hij van mij houdt ? Zo vaak voel ik dat helemaal niet… Ik zou het liefst de hele dag in Zijn liefde verkeren, maar dat lukt me helemaal niet (voor zover ik dat überhaupt zelf in de hand heb trouwens). Ik weet dat het waar is, ik geloof dat het waar is. Maar houd ik daarom van Hem?

Omdat Hij zijn leven voor mij gegeven heeft ? Dat is best een goede reden, een hele goede reden, alleen… Ik heb veel moeite – nog steeds – met het mysterie van het kruis, dus ook al is dit een fantastische reden, dat is niet mijn reden. Ik geloof dat Hij het heeft gedaan, maar ik begrijp er niets van en ook toen ik nog niets van het kruis wilde weten, hield ik al van God. Dat kan het dus niet zijn.

Omdat Hij mij geschapen heeft en ik alles aan Hem dank ? Nee, dat is een goede reden om iemand dankbaar te zijn, maar niet om van iemand te houden. Dan houd je van iemand om wat hij je geeft… Nee, dat is geen goede basis voor liefde !

Omdat ik niets ben zonder Hem, niet kan leven zonder Hem ?  Ja, dat is wel waar, maar wederom, niet de reden van de liefde. Het is goed om te beseffen dat ik niets ben zonder Hem en niet zonder Hem kan/wil leven – dat houdt me (nog lang niet vaak genoeg) bewust van mijn afhankelijkheid van Hem en dat is volgens mij essentieel in het geloof. Maar het is geen reden voor liefde.

Als ik het vergelijk met een huwelijk, waarom houd ik van mijn man ? Ik kan wel eigenschappen van hem op gaan noemen, of dingen die hij voor mij gedaan heeft of zelfs spreken over het gevoel wat hij me geeft. Ik kan spreken over hoe hij mij helpt groeien als mens, over de steun die hij me biedt, de liefde die hij geeft enzovoorts. Maar als dat redenen zouden zijn om van hem te houden, zou mijn liefde eindig kunnen zijn. Immers, als hij om welke reden zou ophouden met het steunen, het helpen groeien of wat dan ook, dan zou ik dus niet meer van hem houden. En dat is niet de waarheid. Ik hou van hem, eenvoudigweg omdat ik van Hem houd. Ik kan zelfs niet zeggen, dat ik van hem houd om wie hij is. Dat klinkt prachtig, maar elke paar jaar denk ik opnieuw “wie ben jij eigenlijk ?”, moet ik opnieuw ontdekken wie hij is – hij verandert, ik ontdek nieuwe dingen enzovoorts. Ik houd van hem omdat ik van hem houd. Dat is niet te beredeneren en volgens mij ook niet zo volledig toe te schrijven aan biologische processen.

Zo is het ook met God. Ik houd van Hem, omdat ik van Hem houd. Misschien is dat wel ingegeven door God zelf. Misschien is het bijna universele godsverlangen / godsbesef wel gewoon door Hem in ons gelegd. Waarom dan niet iedereen van God houdt ? Misschien omdat ze Hem nog niet ontmoet hebben ?

Voor ik mijn man ontmoette verlangde ik naar een partner. En hoewel ik bij mijn uiteindelijke partner niet meteen dacht ‘dit is hem’, was er wel meteen een sterke band tussen ons. Het begin van vriendschap, van liefde. Ik leerde hem steeds beter kennen en dat gaf verdieping aan dat gevoel, aan de vriendschap de liefde en bracht ook verliefdheid. Om van iemand te houden en te groeien in die liefde moet je hem wel leren kennen – niet om hem te kennen, maar om in het proces van ‘leren kennen’ te blijven. Dan blijft ook de relatie groeien.

Zo is het ook met God. Je moet Hem eerst ontmoeten, dan leren kennen en de liefde verdiepen. Dan kan de relatie blijven groeien. Dat mensen dat gevoel nu niet hebben, dat men denkt uitstekend zonder God te kunnen leven, heeft met andere zaken te maken – daarover later wellicht een ander blog. Maar als je Hem eenmaal één keer echt hebt ontmoet… Ik verzeker je dat je dan niet meer terugkunt naar het ‘leven zonder God’, dan blijft er altijd iets in je trekken. Trouwens, als je nu leeft zonder God, trekt dat ook, alleen herken je het volgens mij niet…

Heb je Hem al ontmoet ? Wil je dat ?